Tragikomedie van de Zweedse regisseur Roy Andersson (A pigeon sat on a branch reflecting on existence). De film vertelt geen verhaal, maar is een reeks vaak licht-absurdistische sketches over mensen die worstelen met het leven. De recensenten geven 3-4 sterren. VPRO Cinema (vpro.nl): ‘(…) beschouwt hij aandachtig talloze treurige figuren, gefilmd in fletse kleuren en tegen schilderachtige decors, en vraagt hij de kijker na te denken over de schoonheid en banaliteit van het leven. Wederom volstrekt uniek, maar veel nieuws heeft Andersson niet te melden.’ Pauline Kleijer (Volkskrant 17-6-’20) omschrijft de film als ‘een voortzetting van zijn eerdere werk’. Voor wie dat geen bezwaar vindt is het een prachtige film met een fraaie vormgeving: ‘Het is een inmiddels herkenbare, wonderlijk troostrijke wereld.’ In Venetië winnaar van de Zilveren Leeuw voor Beste regie.