***1/2
'Dat beloof ik' is het verhaal van de 12-jarige M. Met die initiaal moeten we het doen, en met een paar hints over M.'s 'bijzondere naam'. Alsof Roxane van Iperen haar hoofdpersoon in elk geval nog één geheim gunt, terwijl ze M.'s intiemste gewaarwordingen blootlegt.
We weten vrij precies hoe ze zich voelt als haar vader weer eens haar moeder slaat. Of haar. We weten hoe haar gruwelijkste ervaringen leiden tot een allesoverheersende angst, en zintuigen die continu op scherp staan, ook als er heel even geen gevaar dreigt. We weten hoe die fysieke sensaties en de stortvloed aan afschuwelijke prikkels als droombeelden in haar onderbewuste dringen. Zelden maakt een schrijver een leed dat te groot voor woorden is, zó tastbaar en invoelbaar.
Van Iperen spaart M. niet, laat staan haar ouders en familie, noch de buitenstaanders en instanties die zich ondanks hun zalvende gepraat niet aan zo'n dossier willen branden. Maar ze spaart ook de lez…Lees verder
***1/2
'Dat beloof ik' is het verhaal van de 12-jarige M. Met die initiaal moeten we het doen, en met een paar hints over M.'s 'bijzondere naam'. Alsof Roxane van Iperen haar hoofdpersoon in elk geval nog één geheim gunt, terwijl ze M.'s intiemste gewaarwordingen blootlegt.
We weten vrij precies hoe ze zich voelt als haar vader weer eens haar moeder slaat. Of haar. We weten hoe haar gruwelijkste ervaringen leiden tot een allesoverheersende angst, en zintuigen die continu op scherp staan, ook als er heel even geen gevaar dreigt. We weten hoe die fysieke sensaties en de stortvloed aan afschuwelijke prikkels als droombeelden in haar onderbewuste dringen. Zelden maakt een schrijver een leed dat te groot voor woorden is, zó tastbaar en invoelbaar.
Van Iperen spaart M. niet, laat staan haar ouders en familie, noch de buitenstaanders en instanties die zich ondanks hun zalvende gepraat niet aan zo'n dossier willen branden. Maar ze spaart ook de lezer niet. De treurigheid is zó goed getroffen dat de lust tot lezen je bijna vergaat. Ze had misschien iets meer adempauzes kunnen aanbrengen. Niet zozeer uit mededogen met de kleinzerige lezer of met de onverwoestbare M., maar juist om de hardste klappen en het prachtige slot langer te laten nazingen.
Verberg tekst