Met je ouders en je broer in een caravan, dat is voor elke puber een uitdaging maar zeker voor Lea, die de dagen alleen doorkomt als ze haar strikte, zelfopgelegde leefregels kan volgen. Uitputtende lichamelijke oefeningen, op vaste tijden op de weegschaal staan en exact afgemeten porties eten. Een snee brood moet precies 35 gram wegen. 'Zo creëerde ik een onafhankelijk beloningssysteem, en kon ik mezelf trots maken zonder iemand van buitenaf.'

In Weerlicht, het debuut van Jante Wortel (1996), wordt goed duidelijk dat een eetprobleem in essentie niet over eten gaat, maar over regels; het is een dwangstoornis. Het verbreken van de regels veroorzaakt een ongekende angst. Gevolgd door schaamte over het eigen idiote gedrag.

Door Lea's ziekte wordt de reis die het gezin maakt naar Noorwegen een lange lijdensweg. Slim van Wortel om alles in die ene vakantie te stoppen. De beperkte tijd én de beperkte ruimte (met z'n allen in die caravan dus) fungeert als een snelkookpan waarin de emoties van alle gezinsleden al snel overkoken. Maar achter alle frustratie, onbegrip en wanhoop is de onvoorwaardelijke liefde telkens weer voelbaar.

Das Mag; 251 pagina's; € 22.50.

Verberg tekst

Een psychologische debuutroman over de verstikkende dynamiek van een gezin en de vraag hoe je iemand kunt helpen die zichzelf dwangmatig kapotmaakt. Aan een rondreis door Noorwegen komt abrupt een einde. Of was deze vakantie altijd al gedoemd te mislukken? In ‘Weerlicht’ beschrijft een jonge vrouw met een eetstoornis haar ervaringen en relaties. De roman is in een heldere, hedendaagse stijl geschreven. Voor een breed tot literair lezerspubliek. Jante Wortel (1996) wilde clown worden, maar kreeg in het jeugdcircus te horen dat ze daar te verlegen voor was. Toen ging ze schrijven. Ze won Write Now! Groningen 2016 en studeerde af aan Creative Writing ArtEZ.